واقعا ممنون

سَرِ زلفت خَــراج ملکـــــ ری بــــی

عزیزم همی وعده کنی امروز و فردا

آخی نمیدونم که فردایِ تو کِی بی

ای گل ِرویِ تو را هر گـــــه کنــــــــم یاد

عزیزم کشم در سینه از هجرِ تو فریاد

ای زمن شیرین تری کی دیده لیلی

عزیزم زتو مجنون تری کی دیده فرهاد

آخی هی دو زلفونت بود تا ربابم

ای چه میخواهی ازین حال خرابم

آخی عزبرم ت که با مو سیر یاری نداری

ای چرا هر نیمه شو آیی به خوابم

آخی ای گلستون جای تو ای نازنینم
عزیزم مو در گلخن به خاکستر نشینم

عزیزم چودر چودر گلشن چو صحرا

ای چو دیده واکرم جز تو نبینم

ای بی تو یارب به بستان گل مرویه

عزیزم اگر رویه کَسِش هرگز مبویه

بی تو هرکس بخنده لب گشایه

عزیزم رخش از خون دل هرگز مشویه

بی تو یارب به بستان گل مرویه

عزیرم اگر رویه کسش هرگز مبویه

بی تو هرکس بخنده لب گشایه

ووی رخش از خون دل هرگز مشویه

دلم بی وصل تو شادی مبینم

عزیزم به غیر از محنت آزادی مبینم

خراب آبادِ دل بی مقدمِ دل

عزیرم الهی هرگز آبادی مبینم

ای بیا جانا که دنیا را وفا نیست

آخی جویی را اندر این محنت سرا نیست

ای در این ره هرچه فایز دیده بگشود

عزبزم زهمران را دگر جز نقش فان نیست

ای بیا تا برگ گل نارفته برباد

عزیزم گلی چینیم و بنشینینم و دل شاد

ای بت فایز مکن تاخیر چندین

عزیزم که تعجیل است و عمر آدمیزاد

ای من از این زندگی دلگیر گشتم

عزیزم و از این دنیای فانی سیر گشتم

ای جوان میبینم اشخاص کهن سال

عزیزم خودم بر عکس مردم پیر گشتم

آخی وووی خداوندا جوانیم به سر رفت

ای خداوندا جوانیم به سر رفت

عزیزم درخت شادکامی بی ثمر رفت

عزیزم درخت شادکامی عمر فایز

ای چو مهمانی که شام آمد سحر رفت

عزیزم چه سازم که جوانی نیست دائم

ای به بختم چرخ میگردد ملائم

آخی عزیزم ندانستم که عمرم پنج روزه

وای که پیری دست و پایم بسته قایم

عزیزم چه سازم که جوانیم هدر رفت

وووی درخت شادمانیم به سر رفت

آخی درخت شادمانی بود فایز

ای سر شام آمد و بُنگ سحر رفت

ای شدم پیر و نه دل دارم نه دلدار

عزیزم جوانی رفت ک شد گل در چمن خار

ای به بزم گلرخان فایز بیامد

عزیزم تهی دستم ندارم میل بازار

ای شدم پیر و نه دل دارم نه دلدار

عزیزم جوانی رفت و شد گل در چمن خار

آخی عزیزم به بزم گلرخان فایز ببامد

وووی تهی دستم ندارم میل بازار